Χθες ο Αναπληρωτής ΥπΕξ της Ελλάδας κ. Γ. Κατρούγκαλος, η Ευρωβουλευτής απ' την Κύπρο κα. Ε. Θεοχάρους αλλά και ο ομογενής βουλευτής του Αλβανικού κοινοβουλίου κ. Β. Τάβος αναφέρθηκαν στην ανάγκη ώστε οι θεσμοί της πολιτείας επιτέλους παραδώσουν τη σορό του δολοφονημένου απ' τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας για να ταφεί μετά από την πάροδο ικανού χρονικού διαστήματος για την εκτέλεση των απαραίτητων ιατροδικαδτικών εξετάσεων.
Χωρίς να σταθεί κανείς στο δικονομικές διαδικασίες και τα τυπικά του νόμου το κέντρο του βάρους μεταφέρεται πλέον στην ανθρωπιστική διάσταση και πλευρά της υπόθεσης. Είναι αβάσταχτος ο πόνος της μάνας και της οικογενείας αλλά και ευρύτερα της κοινότητας των κατοίκων των Βουλιαρατών. Σήμερα στον Άγιο Αθανάσιο στην εκεί Ενορία τελέστηκε 9ήμερο Μνημόσυνο για τον Κωνσταντίνο χωρίς να του έχει γίνει ακόμη η κηδεία του!
Έχει όμως πανελλήνια διάσταση ο πόνος και η θλίψη και είναι κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη η Αλβανική πολιτεία και δη ο Πρωθυπουργός. Δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω απ το δάκτυλο και να προβάλει νομοτυπίες. Με τη δήλωση του την περασμένη Κυριακή το απόγευμα έχει φορυωθεί στις πλάτες του το τραγικό συμβάν.
Κι εδώ ερχόμαστε σε μια άλλη πτυχή που διαφεύγει του ανθρωπισμού και των τυπικών του νόμου προβλέψεων.
Όλο το καλοκαίρι που διανίσαμε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετσέπ Ταγίπ Ερντοάν έθεσε σε καθεστώς ομηρίας όλο το πανελλήνιο παρακρατώντας χωρίς ουσιαστική αιτία δύο έλληνες στρατιωτικούς. Ο Ράμα τώρα έχει θέσει σε ομηρία τη σορό του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Δεν πρόκυται για συμπτώσεις.
Πρόκειται με σαφήνεια για λογικές ομηρίας και παγίδες βελτίωσης της διαπραγματευτικής θέσης.
Προφανώς οι θεσμοί ακόμη και αυτοί της δικαιοσύνης εξαρτόνται και καθοδηγούνται απ τις βουλήσεις του αλβανού Πρωθυπουργού. Είναι κοινό μυστικό τοις παροικούντας την Ιερουσαλήμ τούτο.
Εφόσον στο επί της ουσίας θέμα, αυτό δηλαδή της εκτέλεσης εν ψυχρώ του Κ. Κατσίφα ο Ράμα με τη δήλωση του έχει κλειστεί σε αδιέξοδο προσπαθεί ομηρεύοντας τη σορό να βρει διέξοδο.
Θα απαιτήσει φαίνεται κι ευχαριστήρια όταν θα γίνει το αυτονόητο αυτό δηλαδή της παράδωσης και ταφής του σώματος.
Ας προσέξει όμως διότι η πολιτεία μας χρωστάει δεκάδες τάφους αγνοουμένων: διανοουμένων, ιερέων, γιατρών κι απλών ανθρώπων που πέθαναν στα κομουνιστικά κάτεργα και δεν δώθηκαν ποτέ στις οικογένειες...
