Το φθινόπωρο του 1997, καθώς είχε έρθει στην εξουσία ο Φατός Νάνο και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, στο επίσημο όργανο τους και τη μεγαλύτερη τότε σε κυκλοφορία εφημερίδα είχε δημοσιευθεί άρθρο που αφορούσε σε έγγραφα που είχαν βρεθεί και επιβεβαίωναν την κατοχυρωμένη λειτουργία στα ανώτερα κλιμάκια της κρατικής μυστικής υπηρεσίας, παραρτήματος για την παρακολούθηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ελληνικής ομογένειας. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί «λογικό» δεδομένου ότι όλη η προηγούμενη περίοδος είχε χαρακτηριστεί από ανοιχτό πόλεμο εις βάρος της ΕΕΜ, την καλλιέργεια μίσους και καχυποψίας στις σχέσεις με την Ελλάδα έως και δημοψήφισμα για έγκριση Συντάγματος που θα απομάκρυνε από την Εκκλησία και την Αλβανία τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.
Αυτό όμως που αποκάλυπτε το δημοσίευμα ήταν ότι το γραφείο είχε στηθεί με παραγγελία της Τουρκίας και λειτουργούσε υπό την εποπτία τούρκων αξιωματικών, κλιμακίου δηλαδή μονίμου παρουσίας 2-3 ανδρών.
Τα όσα συνέβησαν από την ημέρα της εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα έως την κηδεία του και συνεχίζουν δυστυχώς να ταλαιπωρούν την κοινότητα της ΕΕΜ, ειδικά στο χώρο της Δρόπολης – Αργυροκάστρου, φέρνουν έντονα στη μνήμη το δημοσίευμα αυτό που απλά επιβεβαίωνε υποψίες που φυσιολογικά δημιουργούνται. Μπορεί οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός να θυμίζουν στους ταλαιπωρημένους κατοίκους της παραμεθορίου την παλιά συμπεριφορά της Σιγκουρίμι (τούτο και για ένα επιπρόσθετο λόγο που θα αναφερθεί στη συνέχεια), ωστόσο όμως είναι καθαρά αντιγραφή συμπεριφορών των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Δεν μπορεί βέβαια να εξακριβωθεί εάν αυτή η επιχείρηση εκφοβισμού, χειραγώγησης και εν τέλει δίωξης του ελληνισμού τελεί με παραγγελία και υπό την επίβλεψη τούρκων πρακτόρων (που έχουν έντονη την παρουσία στην Αλβανία με πρόσχημα το δίκτυο Γκιουλέν), ή εάν απλά οι άνδρες των αλβανικών υπηρεσιών έχουν τόσο καλά αφομοιώσει τα τουρκικά τερτίπια.
Πρώτο και βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς των κρατικών υπηρεσιών στην προκειμένη και ειδικά στη μεθοριακή διάβαση της Κακκαβιάς ήταν η έντονη φυσική παρουσία ανδρών των μυστικών υπηρεσιών. Σε πολιτείες ευνομούμενες αυτό αποτελεί πλέον εάν όχι απαγορευμένο φαινόμενο μη ενδεικνυόμενο. Συν τις άλλοις στο μεσοδιάστημα απ’ την εκτέλεση έως την κηδεία και στη συνέχεια έως το μνημόσυνο πληροφορίες αναφέρουν ότι στα χωριά της περιοχής είχαν φροντίσει να μετακινήσουν αξιωματικούς της υπηρεσίας που είχαν υπηρετήσει στα χρόνια της ανελευθερίας και του κομουνιστικούς καθεστώτος ώστε να ασκηθεί δθπλή ψυχολογική βία στους εναπομείναντες κατοίκους.
Αυτό προφανώς είναι μια μέθοδος γνωστή στα χαρτοφυλάκια της τουρκικής κρατικής υπηρεσίας ειδικά σε ότι αφορά τον Ελληνισμό της Πόλης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ομολογία του καθηγητή της Φυσικής Ιατρικής, κ. Ι. Αμπάτζογλου που συγκλίνει επίσης με ανάλογη του καθηγητή της Καρδιολογίας κ. Στ. Φούσα, για το πώς αντιμετωπίστηκαν στα σύνορα στην Κακκαβιά από τις αστυνομικές αρχές δεν έχουν τίποτε κοινό με το επίπεδο εμπιστοσύνης που ίσχυε μεταξύ των δύο αστυνομιών. Επιστήμονες αυτού του επιπέδου και ειδικά της ιατρικής, που εκατοντάδες πολίτες απ’ την Αλβανία αντιμετώπισαν με την ελληνική γνωστή ανθρωπιά και ευγένεια δεν αντιμετωπίζονται ως «ανεπιθύμητοι» παρά μόνο στην Τουρκία…
Η όλη συμπεριφορά έναντι των Βορειοηπειρωτών, που παρόλο που ζουν και εργάζονται επί μακρόν στην Ελλάδα δεν παύουν να είναι και αλβανοί υπήκοοι και να έχουν δικαίωμα επίσης είναι εργαλείο που οι Τούρκοι χρησιμοποιούν ώστε να αποκόψουν τους έλληνες απ’ το ενδιαφέρον τους για τα πατρογονικά που άφησαν πίσω. Επί το πλείστον επιδιώκουν να δημιουργήσουν και την αίσθηση ότι διαθέτουν δίκτυο παρακολούθησης και στην Ελλάδα δεδομένου ότι μερικούς αφήναν να περάσουν και άλλους τους ανάκριναν με διαφορετικές μάλιστα ερωτήσεις και αναφορές σε γεγονότα.
Τούρκικο τερτίπι και προφανώς πολύ μακριά των ευρωπαϊκών πρακτικών ή της κατοχυρωμένης διαχείρισης σε ευνομούμενη πολιτεία αποτελεί η διαδικασία που εξελίσσεται με την ανάκριση μελών της ΕΕΜ, παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης και απλών πολιτών, από άνδρες αγνώστου ταυτότητας (αστυνομία, εισαγγελία ή μυστικές υπηρεσίες) σχετικά με τα τεκταινόμενα την ημέρα της κηδείας του Κ. Κατσίφα. Στην ουσία τους απαγάγουν, τους μεταφέρουν στο Φίερι όπου υποβάλλονται σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία. Καλούνται όσοι «προσάγονται» να αναλύουν βίντεο, φωτογραφίες, να αναγνωρίζουν πρόσωπα να ερμηνεύουν παρουσίες κ.α.
Προφανώς αποκορύφωμα διολίσθησης σε τουρκικά θελήματα αποτελεί η τελευταία όντως αποκαλυπτική ενέργεια απαγόρευσης εισαγωγής βιβλίων μόνο και μόνο επειδή ήταν στην Ελληνική γλώσσα, την οποία σημειωτέον ομιλεί πολύ μεγάλος αριθμός αλβανών πολιτών και πέραν της ΕΕΜ που έχουν κατά συνέπεια και δυνατότητα πρόσβασης στην ελληνική γραμματεία, την ελληνική πολιτική σκέψη, την ιστοριογραφία και την άποψη των ελλήνων πολιτικών και διανοουμένων για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και επαφές.
Αυτή ακριβώς την εξέλιξη της ανθεκτικής θετικής προσέγγισης των δύο λαών θέλουν να ανακόψουν και ακυρώσουν οι Τουρκικές υπηρεσίες και δυστυχώς φαίνεται να έχουν καθυποτάξει σ’ αυτό το παιχνίδι και την κρατική υπηρεσία της Αλβανίας. Την επιβεβαίωση ίσως τη μάθουμε όπως στην περίπτωση του μεμονωμένου δημοσιεύματος της Ζέρι ι Πόπουλιτ το 1997, ίσως και ποτέ.
