Στην 28η Επέτειο Ίδρυσης της ΔΕΕΕΜ ΟΜΌΝΟΙΑ - ΜΕ ΤΗΝ ΠEIΡΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΌΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Δημοσιεύθηκε: 15/01/2019 13:39 Τελευταία Ενημέρωση: 15/01/2019 19:50 Από: Tachydromos

Του Δημοσθένη Ζιούλη,

Μέλος Γενικού Συμβουλίου και Πρόεδρος της Επιτροπής Περιουσιακών κι Εκκλησιαστικών Υποθέσεων

Όλοι μας αναγνωρίζουμε πως η ίδρυση της Ομόνοιας ήταν μια πολιτική αναγκαιότητα, καθώς χρειαζόταν η Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία να είχε μια φωνή πολιτικής της έκφρασης. Με αυτή τη λογική και προτεραιότητα στις 11 Γενάρη 1991 ιδρύθηκε στη Δερβιτσιάνη η πολιτικο-κοινωνική και πολιτισμική οργάνωση με το όνομα ΟΜΟΝΟΙΑ.

Οι ιδρυτές της, αυτοί που ανέλαβαν την ηγεσία, δεν ήταν πολιτικοί, ούτε άνθρωποι με πείρα. Ήταν απλοί διανοούμενοι, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, γιατροί, μηχανικοί και απλοί άνθρωποι. Είχαν μέσα τους, όμως, την αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο, είχαν την πίστη στο αύριο.

Η πίστη και το όραμα αυτό της έδωσαν πνοή, αναβάθμισαν το ρόλο της Ομόνοιας και της Ε.Ε.Μ. στο εσωτερικό και εξωτερικό. Αντιπροσωπεύτηκε η Ελληνική Κοινότητα στο αλβανικό Κοινοβούλιο, μάλιστα στην αρχή με πέντε βουλευτές. Για πρώτη φορά όλα τα αιτήματα ανακεφαλαιώνονται και συμπυκνώνονται στο επίσημο ντοκουμέντο της Ομόνοιας, το ΨΗΦΙΣΜΑ, το Μάιο του 1993, με 12 αιτήματα, εγκεκριμένο απ’ όλα τα πολιτικά κόμματα και τους κυβερνητικούς φορείς.

Αυτό που αναμφίβολα έχει μεγάλη σημασία, είναι το γεγονός που η Ομόνοια ευαισθητοποίησε την παγκόσμια κοινή γνώμη για τα αιτήματα της ΕΕΜ, πράγμα που Διεθνείς Οργανισμοί και κράτη όπως Αμερική Καναδάς, η ίδια η Ευρώπη, ανέφεραν στα πρακτικά και εκθέσεις τους με στοιχεία την κατάσταση της ΕΕΜ, πίεζαν την αλβανική κυβέρνηση για τον σεβασμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ατόμου και των μειονοτήτων.

Ως πολιτικο-κοινωνική και πολιτισμική οργάνωση η Ομόνοια λειτούργησε βάση ενός καταστατικού και προγράμματος, εγκριμένα από το αλβανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η ίδρυση όμως, στο βορειοηπειρωτικό χώρο, με την ευλογία των Ελλήνων διπλωματών, πυρήνων του σοσιαλιστικού κόμματος, έφερε, εκτός των άλλων, και τη διάσπαση στο χώρο μας. Διαφορετικές ιδεολογίες, διαφορετικές κομματικές τοποθετήσεις.

Σύντομα άρχισαν συζητήσεις και διαμάχες περί των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 3 του Καταστατικού, που ανέφεραν ότι: «Δεν μπορούν να είναι μέλη της Ομόνοιας, άτομα που είναι μέλη άλλων Κομμάτων ή Οργανώσεων των οποίων το πρόγραμμα, το καταστατικό και οι καθημερινές τους πράξεις έρχονται σε αντίθεση με το πρόγραμμα και το καταστατικό της Ομόνοιας». «Δεν μπορούν να γίνουν μέλη της Ομόνοιας άτομα που αντιτίθενται στον πολιτικό και εθνικό αγώνα της Οργάνωσης, που δεν στηρίζουν το πρόγραμμα, τους στόχους και τις αποφάσεις των ηγετικών οργάνων της».

Η Ομόνοια από μια πολιτική οργάνωση μετατράπηκε γρήγορα σε μια πολυκομματική πλατφόρμα που ηγούνταν στις τοπικές οργανώσεις της άνθρωποι, ακόμα, κατά των ελληνικών συμφερόντων, που έγιναν πρόεδροι Παραρτημάτων, μέλη του Γενικού Συμβουλίου και Προεδρείου. Για μια θέση κυβερνητική ή τοπική άλλαζαν τα κόμματα με ευκολία κι ας ήταν και στα ανωτέρα όργανα της Ομόνοιας.

Μετά τα γεγονότα της 18ης Απριλίου 1994, με την δίκη παρωδία κατά των πέντε ηγετών της Ομόνοιας, σκοπός των οποίων ήταν να βαλθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου η Ομόνοια, η ΕΕΜ και η ίδια η Ελλάδα, στο χώρο μας επικράτησε για πολύ καιρό ο δισταγμός, η φοβία, η αδράνεια.

Τότε ήταν που η Ομόνοια πέρασε την κρίση της διάλυσης και την ένταξή της στα αλβανικά κόμματα. Τους ενθάρρυναν και διάφορα ελληνικά κυβερνητικά στελέχη να μπουν στα κόμματα αυτά. Από τότε άρχισε και η παρακμή της Ομόνοιας.

Σήμερα σε μια δύσκολη πολιτική και κοινωνικο-οικονομική συγκυρία για την εθνική και φυσική επιβίωση του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, που σημαδεύτηκε από την πρόσφατη εγκληματική πράξη δολοφονίας στους Βουλιαράτες του συμπατριώτη μας ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, δεν πρέπει να ξεχνάμε όλοι μας ότι η Ομόνοια ιδρύθηκε με θυσίες, προχώρησε με αγώνα και πρέπει να ξαναβρεί τον πρώην καλό της εαυτό. Για αυτό το σκοπό επιβάλλεται όλοι εμείς να ασχοληθούμε σοβαρά, για να μπορέσουμε να προασπίσουμε και να διατηρήσουμε μέσα στο Αλβανικό κράτος ως μέλη της όλα τα δικαιώματα που πηγάζουν από τις ευρωπαϊκές συμβάσεις και διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μας, την ελληνική γλώσσα στην μειονοτική εκπαίδευση μας, τα ήθη και έθιμα του ελληνικού πολιτισμού μας και τις περιουσίες μας.

Αυτό είναι το ελάχιστο χρέος τιμής στους ιδρυτές της Ομόνοιας, τους συνεχιστές της, αλλά και τους αγνούς ήρωες που θυσιάστηκαν για όλους εμάς. Η συνειδητή αυτοθυσία του αδελφού μας Κωνσταντίνου Κατσίφα, που σαν άλλη Ιφιγένεια ή Λεωνίδας και συνεχιστής της ελληνικής εποποιίας του 1940-41 θυσιάστηκε για όλους εμάς και αφύπνισε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό αλλά και το Μητροπολιτικό κέντρο στην ιδιαίτερη Πατρίδα μας την Ελλάδα, μας καλεί να μείνουμε πιστοί στα ιδανικά και τις αξίες του Ελληνισμού, της Χριστιανικής πίστης, της Ελληνικής Παιδείας και της γλώσσας που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας και του δικού μας αγώνα θα τα καταφέρουμε. Αυτός είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στους προγόνους και τους ήρωές μας.

Γιατί ο καθημερινός αγώνας για την εθνική και φυσική επιβίωσή μας, είναι αγώνας του καθενός μας ξεχωριστά!

Ζήτω ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός!

Κοινοποίηση

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ

Live Stream

Coming Soon