Προσφάτως, κατά την 28η επέτειο ιδρύσεως της Δ.Ε.Ε.Ε.Μ. – ΟΜΟΝΟΙΑ στη Δερβιτσάνη της Δρόπολης, παράλληλα με τον καθιερωμένο εορτασμό, ανασυγκροτήθηκε και η Νεολαία της οργάνωσης. Ουσιαστικά, νέοι άνθρωποι αρχίζουν να επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους απέναντι στα τόσο σοβαρά προβλήματα, τα οποία ταλανίζουν τον τόπο μας εδώ και δεκαετίες, με αποκορύφωμα το σημερινό πανδαιμόνιο που επικρατεί στην περιοχή μας.
Εν προκειμένω να αποφευχθεί η κατάκρισή της, σας κάνω γνωστό πως η ίδια εδώ και πολλά χρόνια, καθίσταται πια συνώνυμο του ελληνισμού σε όλη την επικράτεια, εκπροσωπώντας όλους όσοι νιώθουν και δηλώνουν ευθαρσώς γηγενείς Έλληνες. Παρότι αρκετοί – με γνώμονα την ελευθερία του λόγου – θα θελήσουν να συνεχίσουν τη συνηθισμένη λασπολογία τους ή θα σχολιάσουν με κακεντρέχεια όλα όσα εκείνη επιτέλεσε μέχρι και σήμερα, η ίδια παραμένει ο μόνος πυρήνας που μπορεί να δράσει καταλυτικά στη συνεχή παραμονή μας στην πατρώα γη.
Επιπροσθέτως από πλευράς της θα πρέπει να ενισχύσει περεταίρω το δημοκρατικό της χαρακτήρα, δίνοντας έμφαση σε όσα ανέκαθεν πρέσβευε. Μιας και έτσι θα έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει ένα νέο πόλο δημοκρατικών εξελίξεων σε όλη την επικράτεια, με γνώμονα τη συνδιαλλαγή και την παρότρυνση των μελών της, να παρουσιάσουν τους προβληματισμούς τους, τις ιδέες και τους στόχους, με απώτερο σκοπό την κατάκτηση μιας κοινής ελληνικής ομοφωνίας, η οποία εν συνεχεία θα θέσει στην ελληνική πολιτεία, όλα όσα απαιτούνται για την εδώ αξιοπρεπή διαβίωσή μας.
Εν ολίγοις οι παρούσες συγκυρίες της παρέχουν τη δυνατότητα να συμβάλει στην εμπέδωση της δημοκρατίας, με τη συμμετοχή όλων των εθνικών κοινοτήτων του κράτους παραμένοντας πιστή στις αξίες της και να θέσει τα θεμέλια της ομαλής συμφιλίωσής τους.
Ας αναλογιστούμε επιτέλους τον κίνδυνο που καραδοκεί και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό μας, ως μια υγιής εθνότητα που χαρακτηρίζεται για το σεβασμό και την ανέλιξή της. Φαίνεται πως βρισκόμαστε στο ναδίρ του πολιτισμού μας και έχουμε άμεση ανάγκη από ριζικές και καινοτόμες αλλαγές. Όπως δε γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, έτσι και δεν γίνεται να θέλουμε «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο».
Μέχρι σήμερα φέρουμε την ευθύνη όλων των λανθασμένων επιλογών μας, καθώς έχουμε στραφεί σε άλλες παρατάξεις, ενώ ταυτοχρόνως μιλάμε για μια νέα Ομόνοια, μέσα στα πλαίσια όχι του κοινού συμφέροντος, αλλά τηςιδιοτέλειάς μας. Να επωφελούμαστε από έναν δικό μας ελληνικό φορέα, αλλά οι ίδιοι να μην είμαστε εντάξει απέναντί του.
Η νεολαία μας, δεν ευθύνεται για όλα όσα της καταλογίζονται. Οι νέοι έχουν παραγκωνιστεί, ή ορθότερα έχουν εκτοπιστεί από τα κοινά. Αρκετοί εξ αυτών οδηγούνται σε «μέσες λύσεις» και τους βλέπουμε να έχουν πάθει κρίση της εθνικής τους ταυτότητας, να νοιώθουν μειονεκτικά και να κατευθύνονται προς μέτωπα τα οποία πολλές φορές αποτελούν κατάλοιπα ενός στυγνού δικτατορικού παρελθόντος.
Η μαζική μας συσπείρωση «εδώ όπου ανήκουμε», αποτελεί τη μοναδική λύση ούτως ώστε να ανακάμψουμε και να προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο μέλλον. Ουκ ολίγες φορές, έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τη βάναυση μεροληψία από πλευράς της επίσημης αλβανικής πολιτείας και παρόλα αυτά, αντί να επανενταχθούμε στους κόλπους ενός φορέα που η επίσημη Ελλάδα αναγνωρίζει ως το μοναδικό εκπρόσωπό μας προς την ίδια, «αυτοκτονούμε» με τη συνεχόμενη διασπαστική μας στάση.
Εάν δε θέλουμε να αποτελέσουμε παρελθόν γι αυτόν εδώ τον τόπο, ας ενωθούμε επιτέλους και ας απαιτήσουμε συλλογικά όλα όσα απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις περί των δικαιωμάτων μας. Ειδάλλως έπεται ο όλεθρος…
Γιώργος Γκοτζιάς
Εκπαιδευτικός – φοιτητής
Συντονιστής Δ.Ε.Ν.Ε.Ε.Μ. – ΟΜΟΝΟΙΑ – Αργυροκάστρου
