Ο τρόπος με τον οποίο σήμερα το ειδησεογραφικό κρατικό πρακτορείο Anadolu Agency της Τουρκίας μεταδίδει τα ρεπορτάζ για τον εορτασμό του Μεγάλου Μπαϊράμ σε περιοχές των Βαλκανίων όπου ζουν αλβανικοί πληθυσμοί και ειδικά τις πρωτεύουσες: Πρίστινα, Σκόπια, Τίρανα, καταδεικνύει κατά κάποιο τρόπο και τον πιθανά ουσιαστικό λόγο που καθυστερεί και διαρκώς αναβάλλεται η διαδικασία έναρξης των διαπραγματεύσεων για εισχώρηση της Αλβανίας στην ΕΕ. Δεν είναι το γεγονός αυτού καθ εαυτού ότι οι πληθυσμοί αυτοί ανήκουν στο Ισλάμ αλλά το ότι όλο αυτό το θέμα το εκμεταλλεύεται σφετεριστικά η Τουρκία.
Πρόκειται για ένα πλέγμα σχέσεων στο αμιγώς θρησκευτικό πεδίο αλλά και το πολιτικό που δημιουργούν την εικόνα ότι η Αλβανία έχει προσδεθεί στο άρμα της Τουρκίας του Ερντογκάν. Και το άρμα αυτό δεν πάει στην Ευρώπη.
Ενώ ψάχνουν διάφορους λόγους και εμπόδια που προβάλουν στο δρόμο της Αλβανίας ώστε επιτέλους να ξεμπλοκάρει τις διαδικασίες ο ουσιαστικότερος είναι αυτή η επιλογή του Πρωθυπουργού της χώρας Έντι Ράμα να προσδεθεί στρατηγικά με την Τουρκία. Ο ίδιος ο Ράμα βέβαια δείχνει με το δάκτυλο το φεγγάρι προκειμένου παραπλανήσει την κοινή γνώμη για να εστιάσει στον ουσιαστικό λόγο. Η Τουρκία δε προφανώς έχει τεράστιο ενδιαφέρον ώστε να παρεμποδίζει τις περιοχές αυτές των Δυτικών Βαλκανίων στην πρόοδο της προσέγγισης με την ΕΕ μετατρέποντας τες σε μαύρες στρατηγικές τρύπες. Εκβιάζει δια της αστάθειας. Και η ίδια η ΕΕ για λόγους διπλωματίας αλλά και στρατηγικής δεν ομολογεί δημόσια τουλάχιστον το λόγο που καθυστερεί τις διαδικασίες. Είναι όμως προφανής και αναμένει η ίδια η αλβανική τάξη όχι απλά να τον αντιληφθεί αλλά και να λάβει τα απαραίτητα διορθωτικά βήματα για επαναπροσδιορισμό των σχέσεων με την Άγκυρα.
Σε πρόσφατη πολιτική εκδήλωση στο Αργυρόκαστρο ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της αντιπολίτευσης, Λιουλζίμ Μπάσα εμμέσως πλην σαφώς έκανε λόγο για το εμπόδιο αυτό λέγοντας περίπου ότι στην Ευρώπη δεν πηγαίνει κανείς εύκολα με τα τερτίπια της Ανατολής. Ήταν σαφές το υπονοούμενο απ’ τη μια για τη στενή σχέση Ράμα – Ερντογάν και απ’ την άλλη για τον τρόπο πως ο αλβανός πρωθυπουργός αντιγράφει τις αυταρχικές μεθόδους του τούρκου αφέντη στην άσκηση εσωτερικής πολιτικής. Στην Αλβανία εξ άλλου είναι εμπεδωμένη η παράδοση εντοπισμού στρατηγικών ερεισμάτων σε μοντέλα αυταρχικά τα οποία μάλιστα η εγχώρια πολιτική τάξη ξεπερνάει στην πρακτική τους εφαρμογή. Ο Χότζα αποδείχτηκε πιο ζηλωτής απ’ τον Στάλίν και στη συνέχεια το Μάο στην «πολιτιστική επανάσταση»… ο Ράμα με τη σειρά του στο μοντέλο της «ερντογανικής δημοκρατίας».
Η Τουρκία κατά πάσα πιθανότητα είναι το πρόβλημα της Αλβανίας και όχι αυτό καθ εαυτό το Ισλάμ. Για την Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και τους θεσμούς της ΕΕ ενώ καθιστούν σαφές ότι μάλλον η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μέλος δεδομένου ότι ποτέ δεν πρόκειται να εναρμονιστεί με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, δεν μπορεί να κάνει εκπτώσεις απ’ αυτά για τους δορυφόρους της. Μένει να αποδειχτεί εάν η Αλβανία καταφέρει να αποδεσμευτεί απ’ το άρμα του Ερντογάν ή μάλλον θα υποκύψει μόνιμα στους εκβιασμούς του;
