Η ετήσια Έκθεση για την Κατάσταση των Θρησκευτικών Ελευθεριών ανά τον κόσμο που το Στέητ Ντιπάρτμεντ συντάσσει και παρουσιάζει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, για το έτος 2018, δόθηκε στην δημοσιότητα στις 21 Ιουνίου τρέχοντος.
Σε ότι αφορά στην Αλβανία για ακόμη μια φορά παρουσιάζει ενδιαφέρον η εν λόγω Έκθεση προκειμένου διαπιστωθούν πόσο οι ανησυχίες της Ελληνικής κοινότητας και κατ επέκταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας βρίσκουν χώρο παρουσίας σε κείμενα αντίστοιχης σημασίας όπως αυτά των κρατικών φορέων των ΗΠΑ. Η Έκθεση πέραν της τυπικής γλώσσας που υιοθετεί ειδικά σε περιπτώσεις όπως των Βαλκανίων όπου σταθερή προτεραιότητα των Αμερικανικών υπηρεσιών παραμένει η διατήρηση και διαφύλαξη της ειρηνικής συνύπαρξης των Χριστιανών με τους Μουσουλμάνους, δεν παύει να φέρνει στο φως λανθασμένες νοοτροπίες και πρακτικές της πολιτείας σε ότι αφορά τις θρησκευτικές κοινότητες.
Για τη θρησκευτική διαστρωμάτωση και τη δημογραφία των θρησκευτικών κοινοτήτων στη χώρα η Έκθεση υιοθετεί μεν τα στοιχεία της κρατικής στατιστικής υπηρεσίας υπογραμμίζει όμως με νόημα ότι 20% του πληθυσμού δεν είχε την ευκαιρία ή δεν θέλησε να απαντήσει στο κατ επιλογή ερώτημα περί της θρησκευτικής ταυτότητας στην Απογραφή 2011. Αυτό έχει σπουδαία σημασία διότι και η Ορθόδοξη Εκκλησία στην επίσημη τοποθέτηση της για την Απογραφή που για τα μέλη της έδωσε μόλις 7% από το 23% που ιστορικά ισχύει, αφήνει να εννοηθεί ότι κάπου σ’ αυτό το 20% πρέπει να αναζητηθεί «το έλλειμμα» που έχει προκύψει απ’ τη λάθος συλλογή στοιχείων, την ψυχολογική πίεση που άσκησαν διάφορα κέντρα και ΜΜΕ, την κρατική σκοπιμότητα, την αποχή για δικούς τους λόγους των εθνικών μειονοτήτων που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Ορθόδοξοι κ.α.
Η Έκθεση 2018 του State Department για τις Θρησκευτικής Ελευθερίες ακόμη μια φορά φέρνει στο φως διακρίσεις που γίνονται εις βάρος των Ορθοδόξων απ’ την πολιτεία. Ειδικά εστιάζει στο ζήτημα της απόδοσης των περιουσιακών στοιχείων ακόμη και αυτών των χώρων λατρείας που είχαν δημευθεί απ’ το καθεστώς Χότζα. Για το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών και τις υπηρεσίες του έχει βάση η ανησυχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην επιστροφή μοναστηριών και ναών που έχουν το χαρακτήρα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και με την πρόφαση αυτή παρακρατούνται απ’ το κράτος.
Σε συνάρτηση με θέμα αυτό η Έκθεση αναφέρεται στο γεγονός ότι από πλευράς της πολιτείας και ειδικά της κυβέρνησης δεν σημειώθηκε καμιά πρόοδος σε ότι αφορά στην θέσπιση οδηγιών και διατάξεων προς υλοποίηση του Νόμου περί προστασίας των Εθνικών Μειονοτήτων όπου υπάρχει σαφή πρόνοια για την θρησκευτική τους ελευθερία και το δικαίωμα λατρείας. Δεδομένου ότι πάρα πολλά μοναστήρια και ναοί της Ορθοδόξου πνευματικής κληρονομιάς είναι σε ενορίες και κοινότητες της ΕΕΜ προφανώς η αρνητικότητα απόδοσης τους απ’ το κράτος παραβιάζει το δικαίωμα και την αρχή της αυτόνομης και κατά την πνευματική τους παράδοση διαχείριση.
Αναλύοντας στοιχεία στη δραστηριότητα της Αρχής Διαχείρισης Ακινήτου Περιουσίας η Έκθεση φέρνει στο φως όχι απλά κωλυσιεργία της εις βάρος των θρησκευτικών κοινοτήτων αλλά για την Ορθόδοξη Εκκλησία σχεδόν μηδενικό αριθμό θετικών αποφάσεων για τις εν εξετάσει υποθέσεις της σε γαίες, κτίρια και άλλα περιουσιακά αντικείμενα.
Η Έκθεση σημειώνει και την ανησυχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι ο Συνήγορος της Πολιτείας που στην ουσία εκπροσωπεί νομικά την κυβέρνηση έχει επιδείξει ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο στην εκδίκαση υποθέσεων ζητώντας μάλιστα την εκ νέου δήμευση δια της αναθεώρησης αποφάσεων που είχαν εκδοθεί υπέρ τοπικών μονών και ενοριών ανά τη χώρα. Ανάλογη διάκριση εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας διαπιστώνεται και στην κρατική Αρχή Ένταξης Αυθαιρέτων όπου ενώ για τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες υπήρξε διεκπεραίωση ογκώδους αριθμού περιπτώσεων, για την Εκκλησία μόλις 4 και εξ αυτών οι 2 είναι ημιτελείς (από 23 υποβληθείσες αιτήσεις) και δεν δύναται εγγραφούν ως τίτλοι ιδιοκτησίας.
