Τον μπάρμπα Γιώργο τον γνωρίσαμε το 1991. Συναντηθήκαμε στην είσοδο του Ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου στους Βουλιαράτες. Λίγο πριν την 28η Οκτωβρίου.

Το νεκροταφείο έμοιαζε περισσότερο με γήπεδο.

Μόλις είχαν τοποθετηθεί και πάλι οι σταυροί στα μνήματα των πεσόντων!

Ο Γιώργος Μπάκος ήταν αυτός που άνοιξε την πόρτα και μας ζήτησε να περπατάμε με προσοχή!

Άλλοτε με τα μάτια βουρκωμένα κι άλλοτε με την σιωπή του…

Με τον δικό του, τον απλό τρόπο, έλεγε πως διατηρήθηκαν ζωντανές οι μνήμες στα πέτρινα χρόνια του Χότζα!

Τον Γιώργο Μπάκο τον συναντήσαμε τελευταία φορά το 2017. Πάλι λίγες μέρες πριν την 28η Οκτωβρίου.

Στο ίδιο σημείο, στην είσοδο του Ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου.

Η συνέντευξη είναι σίγουρα μία από τις τελευταίες που έχει δώσει.

Ήταν ο άνθρωπος που υποδεχόταν πάντα τους Έλληνες που έφταναν εδώ.. Τους μπορούσε να εμπνεύσει τους νεότερους..

Τα λίγα λόγια του ήταν σοφά!

Μία περήφανη και αγέρωχη μορφή που θα λείψει πολύ από το χωριό.

Ο Γιώργος Μπάκος οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία. Στον τόπο του, στα χώματα που είδε τους Έλληνες στρατιώτες να μπαίνουν νικητές και μετά να παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής.

Ο ίδιος ήταν ο φρουρός όλων όσων έμειναν για πάντα εκεί!

Η ελληνική μειονότητα του είπε το στερνό αντίο. Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου ενώ παρέστη ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο. Κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους της Ελληνικής Πρεσβείας και του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας.

Ο μπάρμπα Γιώργος, που είχε τα λόγια του μετρημένα και τα μάτια του φλογερά βρίσκεται ανάμεσα σε κείνους που όλη του τη ζωή προστάτευε.

Αφήνει φτωχότερο τον τόπο του, μας αφήνει φτωχότερους.

Η Ελλάδα του οφείλει ένα ευχαριστώ για όσα έκανε σε όλη του τη ζωή!

Βάσω Σκουλίκα

Epiruspost.gr