Στα πλαίσια τηλεοπτικής εκπομπής όπου εκτός των άλλων παρενέβη και ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα, αφιερωμένη στην δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ιόνιο σε συνδυασμό με την ανακοίνωση του Έλληνα Πρωθυπουργού για επέκταση της υφαλοκρηπίδας στα 12 ναυτικά μίλια, την περασμένη εβδομάδα στο Top Channel, εμφανίστηκε και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλης Ντούλες.
Υπήρξε μάλιστα επεισόδιο εντάσεως μεταξύ αυτού και πρώην Αρχηγού του Ναυτικού της Αλβανίας (ναύαρχος ε.α. Βλαντιμίρ Μπέγιαϊ) που ενώ δεν είχε ιδιαίτερη αξία αναφοράς δύναται να ερμηνεύσει εν πολλοίς τι ακριβώς συμβαίνει σε ορισμένα διαμερίσματα των κέντρων του αλβανικού μηχανισμού.
Η συντήρηση και η ένταση αναζωπύρωσης του ανθελληνισμού, μετά την ανακοίνωση των προθέσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης για επέκταση στο Ιόνιο όσο το διεθνές δίκαιο της θάλασσας επιτρέπει, στα αλβανικά ΜΜΕ και όχι μόνο, φαίνεται καθαρά ότι προσχηματικά επικαλείται την έλλειψη συμφωνίας συνολικής διευθέτησης. Τα ενδιαφερόμενα κέντρα που όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργούν την καχυποψία έναντι της Ελλάδας και οτιδήποτε ελληνικού δεν είναι ότι απλά έχουν διαβάσει το διεθνές δίκαιο θαλάσσης με τα τουρκικά γυαλιά και με καθηγητές τούρκους διπλωμάτες και πράκτορες.
Ακόμη και μια συγγραφή της συμφωνία μονομερώς απ’ τα Τίρανα δεν θα έπειθε τους συγκεκριμένους κύκλους.
Δύο είναι τα ψευτοεπιχειρήματα τους και συνάδουν απόλυτα με την τουρκική επιχειρηματολογία και προπαγάνδα: τα διαπόντια νησιά βόρεια της Κέρκυρας δεν δικαιούνται ΑΟΖ και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επεκταθεί πέραν των 6 ναυτικών μιλίων!!!
Και στη συγκεκριμένη εκπομπή ενώ ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Ντούλες, ο οποίος ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών της Βουλής για πλέον των 3 τετραετιών έχει σχολαστικά μελετήσει τη διεθνή νομολογία περί των δήθεν διαφορών στο Ιόνιο, προσπαθούσε να τεκμηριώσει και εν τέλει να φωτίσει τις πραγματικές διαστάσεις τόσο για το δίκαιο της Ελλάδας στην πρόθεση της να επεκταθεί στα 12 μίλια όσο και την ανάγκη συνολικής διευθέτησης, ο πρώην Ναύαρχος (σημειωτέον ότι συμμετέχει στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Ράμα για την Συμφωνία) εφόσον δεν είχε επιχειρήματα να προσφέρει και ούτε ακριβείς αναφορές στη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέϊ, την οποία γενικόλογα επικαλούνταν. επιτέθηκε κακοηθώς στον Ντούλε, «…ότι εξυπηρετεί πολύ καλά τα συμφέροντα της Πατρίδας του της Ελλάδας…».
Το ζήτημα στην προκειμένη που είναι απλά ένα απ’ τα πολλά ανάλογα δεν είναι η κατηγορία έναντι αρχηγού θεσμικού πολιτικού σχήματος που εκπροσωπεί την ΕΕΜ, διότι έλαβε τη δέουσα απάντηση απ’ τον ίδιο τον κ. Ντούλε. Το πρόβλημα είναι γενικότερο και αφορά στην μεθοδικά καλλιεργημένη εντύπωση για την ΕΕΜ και την Ελλάδα γενικά. Η αντίληψη ότι ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός είναι «αγκάθι» στην προσπάθεια δημιουργίας εικόνας μουσουλμανικής κοινωνίας στην Αλβανία και ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί δυνάμενο σύμμαχο της, είναι το πρόβλημα.
Κι εδώ έχει σημασία να υπογραμμιστεί ότι ενώ η Συμφωνία για τα Θαλάσσια όρια είχε σημασία για την Ελλάδα τότε που επισυνάφθηκε τώρα πλέον έχει αξία απλά στο να ξεπεραστούν τέτοιοι φόβοι για την ίδια την Αλβανία και την ιθύνουσα πολιτική της τάξη. Η οποία όμως είναι όμηρος της μεθοδικής καλλιέργειας φοβιών, αμφιβολιών, υποψιών και εχθρότητας έναντι του Ελληνισμού.
Άρα ανάγκη απελευθέρωσης από σύνδρομα του απομονωτικού παρελθόντος και νέων συνδρόμων φοβικότητας που η Τουρκία φροντίζει να συντηρεί στην αλβανική κοινωνία, χρήζει η Αλβανία.
Σ’ αυτό εξ άλλου επέμεινε και ο κ. Ντούλες περισσότερο απ’ ότι στη Συμφωνία αυτού καθ εαυτού και τα περί αυτής τεκταινόμενα. Η σχέση με την Ελλάδα όπως έχουν αποδείξει στιγμές του πρόσφατο παρελθόντος όπου υπήρξε ήρεμη και εντατική αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποδοτική για την Αλβανία, ειδικά στο πεδίο των προσπαθειών της για ένταξη στις Ευρωατλαντικές δομές και την ΕΕ. Απεναντίας όσο συντηρούνται τεχνητά εμπόδια και προσκόμματα προκύπτουν και προβλήματα έλλειψης εσωτερικής συνοχής και προόδου για την αλβανική κοινωνία.
