Πέρασαν ήδη 30 χρόνια πολιτικής δράσης και παρουσίας στον κοινοτικό βίο της ΕΕΜ της ΟΜΟΝΟΙΑ-ς.

Δεν πρόκειται για μάχες που δόθηκαν, αλλά για αγώνα που συνεχίζεται.

Ως εκ τούτου διαδρομή τριάντα χρόνων μπορεί να μην είναι ακόμη ικανή για την κρίση του ιστορικού προφανώς όμως προσφέρει αρκετά για τον πολιτικό ερευνητή.

Για κλασικά πολιτικά σχήματα ή οργανώσεις του κοινωνικού πεδίου είναι μικρός χρονικό διάστημα. Η ένταση όμως των γεγονότων στην περιοχή αυτή της Βαλκανικής, η συνεχιζόμενη ζύμωση στα αλβανικά ζητήματα, η αναζήτηση μιας σταθεράς στην εξέλιξη των Ελληνοαλβανικών σχέσεων, καθιστούν την ΟΜΟΝΟΙΑ ένα φαινόμενο πολιτικής παρουσίας με ενδιαφέρον. Ο χρόνος πολλαπλασιάζεται δεδομένη της έντασης των εξελίξεων.

Τα κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις. Σε άλλες προσπάθησε να προσαρμοστεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο πολιτικό της πρόγραμμα, πράγμα το οποίο συνάδει με τους διαχρονικούς αγώνες της ίδιας της Ελληνικής παρουσίας στη Βόρειο Ήπειρο και με τους πόθους της ΕΕΜ μετά την πτώση του κομουνιστικού απολυταρχικού καθεστώτος.

Οι επέτειοι όμως δεν είναι για αναφορές στο παρελθόν. Προσφέρονται κυρίως για αναστοχασμούς. Για ενατένιση στην προοπτική. Χωρίς νοσταλγίες, πράγμα που στην πολιτική δεν συνίσταται, αλλά με ψύχραιμη εκτίμηση των δεδομένων.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ αντιμετωπίστηκε απ’ την ίδρυση της με μια περίεργη καχυποψία εάν αναφερθεί κανείς στην Ελλάδα. Ειδικά από σωματεία και πρόσωπα που εκπροσωπούσαν το παραδοσιακό φάσμα του Βορειοηπειρωτικού αγώνα. Απόδειξη ότι πέντε σχεδόν δεκαετίες είχαν επιφέρει μια αποξένωση. Ξεπεράστηκε όμως με το χρόνο καθώς αποδείχθηκε ότι η συσπείρωση γύρω απ’ την ΟΜΟΝΟΙΑ δεν αποσκοπούσε τίποτε λιγότερο απ’ την διαιώνιση της Ελληνικής παρουσίας, την αξιοπρεπή θέση των γηγενών Ελλήνων στα αλβανικά πράγματα, την χωρίς εκπτώσεις συνέχιση του αγώνα για περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα.

Αυτή η επιμονή είναι που απ’ την Αλβανία αντιμετωπίζεται εχθρικά. Δεν είναι παρά έκφραση ενός υφέρποντος ανθελληνισμού κληρονομιά του παρελθόντος και μιας αδυναμίας εγγενούς ώστε να προσαρμοστεί η άρχουσα τάξη σε δεδομένα Ευρωπαϊκής νοοτροπίας και πρακτικής έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού της ΕΕΜ.

Πτυχές του πολέμου αυτού εναπόκεινται επίσης στην έρευνα του πολιτικού επιστήμονα όπου η δραστηριότητα της ΟΜΟΝΟΙΑ-ς έχει να του προσφέρει έργο.

Δεν πέτυχαν όμως τα προσδοκώμενα. Η εκλογική λεηλασία και η χειραγώγηση που μηχανεύονται τα Τίρανα δεν επέφεραν σε πολιτική εξαφάνιση. Αντιστρόφως ίσως κινήθηκαν τα πράγματα.

Και εδώ έγκειται ένας στόχος για το μέλλον και την προοπτική. Να συνεχιστεί δηλαδή αυτή η επιμονή στο πρόγραμμα και η συνέπεια έναντι της ιστορικής υποχρέωσης. Διότι για τα στελέχη που μετέχουν του αγώνα στην ΟΜΟΝΟΙΑ βασικό χαρακτηριστικό είναι η εθελοντική προσφορά. Και είναι κάτι ακαταμάχητο. Επί το πλείστον δε ότι τριάντα χρόνια η Οργάνωση δεν αντέκλεινε παρά τις προκλήσεις σε συμπεριφορές μη συμβατές με τη δημοκρατία και την σώφρονα πολιτική.

Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί συνεπεία της Πανδημίας και της κοινωνικής απομόνωσης καθιστούν εκ των πραγμάτων δύσκολο τον προσδιορισμό αυξημένων στόχων και προσδοκιών.

Καθιστούν όμως και την πρόκληση πιο ελκυστική!