Επειδή η γνώση περί των νομικών και ειδικά του συνταγματικού δικαίου είναι περιορισμένη, ενώ αντιστρόφως εκτεταμένη η αναφορά σ’ αυτό σε σχέση με τις δυσκολίες νοσηλείας και εν γένει κυκλοφορίας στα σύνορα προς την Ελλάδα των μελών της ΕΕΜ που ζούμε στα πάτρια εδάφη, θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε άλλη επιχειρήματα πιο απτά και πολιτικά. Θα πρέπει όμως και να τα έχουμε θεμελιώσει, τεκμηριώσει και να τα διαθέτουμε έτοιμα σε ώρες κρίσης και ας έχουν τα μέτρα προσωρινό χαρακτήρα.

Η αίσθηση είναι ότι κι εδώ το έλλειμμα είναι μεγάλο.

Θα προκαλέσουν δυσαρέσκειες στο χώρο των δικαιωματισών όσα θα ήθελε να επισημάνει το σημείωμα.

Δεν αρκεί η αναφορά στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, η συμμετοχή και η συμβολή μας στους αγώνες του Έθνους. Είναι καλό για την τόνωση του εθνικού αισθήματος, ανεπαρκές όμως ώστε αναλογιζόμενοι τη δική μας συνεισφορά να καταστίσουμε εξ ίσου υπερήφανες τις γενιές που μέλλονται.

Η πολιτική μας συμπεριφορά μένει πολύ μακριά του να είναι συντεταγμένη ανάλογη των περιστάσεων και των προκλήσεων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Διαχρονικά και με προφάσεις πολιτικού ερασιτεχνισμού η αποσυσπείρωση από το μετερίζι του αυτόνομου πολιτικού αγώνα στην ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι γνωστή και δεν είναι του παρόντος. Οι συνέπειες είναι επίσης γνωστές.

Μια βασική και ορατή δια γυμνού οφθαλμού είναι αυτή η ανισσόροπη διαμαρτυρία: καταγγελία παραβίασης συνταγματικού δικαιώματος στην ιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα απ’ τη μια σιωπή ιχθύος για τις συνθήκες των υπηρεσιών υγείας που επικρατούν στις περιοχές μας ευθύνη της Αλβανικής διοίκησης. Μάλιστα υποταγή απόλυτη και συμπεριφορά ραγιά ενώ η εκλογική στήριξη στα μεγάλα αλβανικά κόμματα και δη το Σοσιαλιστικό Κόμμα απροκάλυπτη απ’ την κοινωνία μας.

Δεν είναι ώρα μικροπολιτικής και ούτε αποσκοπεί σε κάτι τέτοιο το παρόν. Απλά υπενθύμιση στο πως έχει απολεστεί ένα επιχείρημα και κυρίως ένα πολύ χρήσιμο μέσο άσκησης πολιτικής και διεκδίκησης δικαιώματος.

Θεμέλιο επίσης δικαιώματος θα αποτελούσε η ακέραια εθνική συμπεριφορά με συνείδηση πολιτική. Ενώ υπάρχει υπεύθυνος για απολύτως μονομερή και ασύμμετρη στρατηγική σχέση της Αλβανίας με την Τουρκία: Έντι Ράμα εν προκειμένω, κάτι που δημιουργεί επιπλοκές για την Ελλάδα και πιέζει τον Ελληνισμό, δουλοπρέπεια και όχι ανδρεία αντιμετώπισης υφίσταται απ’ την κοινότητα των Ελλήνων – πολιτών της Αλβανίας. Ακούγεται πικρά και θα δυσάρεστα, αυτή όμως είναι η πραγματικότητα.

Δεν απαιτούνται προς το παρόν θυσίες και ηρωισμοί. Απλά πράγματα. Απόδειξη σοφίας και ότι αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση. Και καταδίκη στην πολιτική και εκλογική μας συμπεριφορά.

Αναλόγως βέβαια και για την κοινή αντίδραση στις παραβιάσεις δικών μας δίκαιων και δικαιωμάτων. Εάν τέτοια συμπεριφορά αποδεικνύουμε ως συντεταγμένη κοινότητα, ευφυούς πολιτικής αντίδρασης, τότε θεμελιώνουμε καλύτερα το δικαίωμα μας για διεκδίκηση. Όχι σε αφηρημένες αναφορές στο σύνταγμα κ.α.

Και ακόμη κάτι σπουδαίο που επίσης αποδεικνύει έλλειμμα μας παρά τις ρομαντικές ευαίσθητες ωραιοποιήσεις από ανθρώπους που μας αγαπούν. Λόγω και της φύσης του αποτελεί ευαίσθητο θέμα εν τούτοις όμως όχι ταμπού. Πρόκειται για την προθυμία εκπλήρωσης μιας νομικής επίσης υποχρέωσης απ’ τους νέους μας: της εκπλήρωσης των στρατιωτικών υποχρεώσεων που απορρέουν απ’ την κτήση της Ελληνικής ιθαγένειας. Οι αριθμοί καταδεικνύουν ανησυχητικό φαινόμενο που δεν βοηθάει στη στερεά θεμελίωση των διεκδικήσεων.

Βέβαια θα μπορούσε κανείς με ελαφρότητα και στο πνεύμα του δικαιματιστικού ακτιβισμού να επικαλεστεί και πάλι το Σύνταγμα: η απαλλαγή απ’ τη στρατιωτική θητεία έχει τα δικά της παραθυράκια.

Αλλά εδώ μιλάμε για τη διάσταση της συλλογικής και δη εθνικής συνείδησης και όχι της κατεργαριάς των δύο μέτρων και δύο σταθμών.