Η γιορτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αλβανία

Δημοσιεύθηκε: 01/08/2022 14:26 Τελευταία Ενημέρωση: 03/08/2022 09:23 Από: Tachydromos

Συμπληρώνονται σήμερα, 30 χρόνια απ’ την ενθρόνιση του Αρχιεπίσκοπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. κ. Αναστασίου.

Δεν πρόκειται για μια απ’ τις συνηθισμένες πράξεις στη ζωή της Εκκλησίας διαδοχής ενός ιεράρχη από έναν άλλο. Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας κατόπιν μακροχρόνιων διωγμών είχε στην ουσία φανιστεί.

Εξ ου και η ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου, την Κυριακή 2 Αυγούστου 1992, αποτελεί ορόσημο ημέρα για το σύνολο της Ορθοδόξου κοινότητας στα γεωγραφικά όρια της σημερινής Αλβανίας. Δεν είναι γιορτή του Αρχιεπισκόπου.

Είναι η γιορτή της ανασύστασης της Εκκλησίας, τη εξόδου της απ’ τα δεινά του Άδη στα όποια είχαν την ψευδαίσθηση ότι την είχαν οδηγήσει οι διώκτες της.

Έστω και εάν δεν είχαν ακολουθήσει όσα πληθωρικά αποδεικνύουν την ανάσταση της Ορθοδοξίας στα μέρη τούτα με τα οποία ο Θεός επιβράβευσε την θυσιαστική προσφορά του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, την ανιδιοτελή του θυσία για τριάντα χρόνια αδιάλειπτα, από μόνο του το γεγονός ότι Ορθόδοξος Ιεράρχης αναλαμβάνει σύμφωνα με την κανονική τάξη της διαποίμανση της Εκκλησίας αυτής, αποτελεί γεγονός εορτάσιμο.

Άλλο τόσο εάν αναφερθεί κανείς τη ακολούθησε την τριακονταετή ποιμαντορία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.

Μέσα σε τριάντα χρόνια η Ορθόδοξη κοινότητα της χώρας απολαμβάνει όσα ίσως είχε στερηθεί όχι μόνο στα χρόνια των διωγμών αλλά και του Οθωμανικού σκότους.

Κανονική ανασυγκρότηση της Ιεραρχίας της, απόκτηση νέων μητροπολιτικών περιφερειών, κατάρτιση και στήριξη του κλήρου της, έργο κατηχητικό με βάση και δομημένο, εκδόσεις για την καλλιέργεια της Ορθόδοξης πίστης, κατασκευή ναών και συντήρηση παλιών που είχαν διασωθεί απ’ τη λαίλαπα του διωγμού, πρωτοποριακά κοινωνικά έργα, συμβολή στην εκπαίδευση, μέριμνα για τον πολιτισμό, συμμετοχή στον διαθρησκευτικό διάλογο και συνύπαρξη…

Θέλει τόσο χώρο και χρόνο να περιγραφούν όλα όσα έγιναν.

Κεντρικό τους γνώρισμα ότι όλα όσα γνωστά και άγνωστα έχουν συντελεστεί είναι προσφορά αγάπης και σηματοδότες για την πορεία και την ιστορική μαρτυρία της τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η αγάπη για το Θεό οδήγησε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο στο να αναλάβει το έργο αυτό της ανασυγκρότησης της Εκκλησίας στην Αλβανία υπό συνθήκες που αντικειμενικά και ανθρωπίνως κρινόμενες ήταν προδιαγραφή αποτυχίας. Στέρηση αγάπης ήταν αυτό που εκείνος διαπίστωσε ως βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας της Αλβανίας. Τη θεωρεί μάλιστα τον πιο αδικημένο λαό στην Ευρώπη δεδομένου ότι του στέρησαν βιαίως το αγαθό της πίστεως με ότι τούτο συνεπάγεται.

Πλεόνασμα αγάπης προσέφερε στην Εκκλησία του και κατά συνέπεια στην κοινωνία όλη. Η ίδια η Εκκλησία, η λατρευτική της ζωή κυρίως, η ζωντανή μαρτυρία της μέσα στην κοινωνία και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, είναι προσφορά αγάπης.

Σε μια εποχή που ζητούμε πρότυπα συνέπειας του κηρύγματος και της βιωτής, του λόγου και των έργων, της διδασκαλίας και του προσωπικού τρόπου ζωής, είναι προφανές ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είναι το παράδειγμα. Το ομολογούν όσοι βιώνουν την ποιμαντορία του εκ του σύνεγγυς όντας μέλη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας αλλά και όσοι παρατηρούν και κρίνουν.

Εάν με περισσότερη προσοχή διαβάσει κανείς τον λόγο εκείνο στην τελετή Ενθρονίσεως την Κυριακή, 2 Αυγούστου 1992, θα διαπιστώσει εύκολα κάποιες αποκλείσεις. Που δεν είναι όμως έκπτωση. Οι υποσχέσεις του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου σε εκείνο το λόγο έχουν πλεόνασμα. Στον χώρο της κοσμικής εξουσίας και της πολιτικής αυτό είναι ανύπαρκτο φαινόμενο πλέον.

Εξ άλλου διότι είναι καρπός αγάπης, ταπεινής παρουσίας, βαθιάς πίστης και θυσίας καθημερινής, το έργο αυτό είναι απόδειξη της μαρτυρίας του Θεού και της μυστικής Του πολλαπλασιαστικής ευλογίας!

Κοινοποίηση

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ

Live Stream

Coming Soon